Poraj

Aleksander Skrzyński1882

Imię i nazwisko
Aleksander Skrzyński
Nazwisko
Skrzyński
Imiona
Aleksander
Przedrostek nazwiska
hr.
Urodziny 19 marca 1882
Śmierć dziadka macierzystegoJan Tarnowski
10 grudnia 1886 (Wiek 4 lata)

Urodziny siostryMaria Skrzyńska
25 października 1887 (Wiek 5 lat)
Notatka

herbu Zaremba, hrabia Aleksander Józef Zaremba Skrzyński urodzony 19 III 1882 w Zagórzanach. Studiował prawo na uniwersytecie w Wiedniu i Krakowie. W roku 1908 wstąpił do służby jako praktykant konceptowy w Namiestnictwie we Lwowie, a w 1909 został przeniesiony do starostwa w Gorlicach. W grudniu 1909 roku po złożeniu wymaganego egzaminu przeszedł do dyplomacji austro-węgierskiej jako attache w ambasadzie przy Watykanie. Po mianowaniu 1912 roku na szambelana na dworze cesarza Franciszka Józefa I został przeniesiony do poselstwa w Hadze, a następnie do ambasady w Berlinie, a później Paryża. Po wybuch pierwszej wojny światowej wstąpił do wojska jako zwykły żołnierz, a w trakcie służby u boku gen. Tadeusza Rozwadowskiego awansował do stopnia podporucznika. Brał udział w przełamaniu frontu pod Gorlicami w maju 1915 roku służył w jednej jednostce z ojcem papieża Janem Pawłem II (Karolem Wojtyłą). Po odzyskaniu niepodległości prze RP objął jako poseł w końcu 1919 roku placówkę w Bukareszcie, i kierował nią przez 3 lata. W grudniu 1922 roku został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych RP przez premiera Władysława Sikorskiego. Podczas sprawowania tego urzędu doprowadził do uznania wschodnich granic Polski włącznie z zakwestionowanymi terytoriami Wilna i wschodniej Galicji. Po ustąpieniu z urzędu (16 V 1923) spędził kilka miesięcy w Anglii gdzie wydał pracę o Polsce w języku angielskim “Poland and Peace” wydanie polskie “Polska a Pokój” 1924. W dniu 6 IV 1924 roku został nominowany stałym delegatem pełnomocnym Rządu Polskiego przy Lidze Narodów, a 27 VII 1924 ponownie powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych RP w rządzie Władysława Grabskiego. Po upadku rządu Grabskiego, Skrzyński w dniu 20 XI 1925 roku utworzył nowy gabinet w którym zachował tekę ministra spraw zagranicznych. Poparcia udzieliły mu: endecja, chadecja, Narodowa Partia Robotnicza, Polskie Stronnictwo Ludowe – “Piast” i PPS. Gabinet Skrzyńskiego przetrwał do 5 V 1925 roku kiedy to cały podał się do dymisji. Po przewrocie majowym Skrzyński nie wrócił już do pracy w dyplomacji, pomimo że Piłsudski przewidywał go na stanowisko ministra spraw zagranicznych. Skrzyński jednak – jak mówił – nie chciał współpracować z człowiekiem, który ma “krew bratnią na rękach”. Kwestia moralnej współodpowiedzialności za zamach majowy zakończyła się również pojedynkiem Aleksandra Skrzyńskiego z gen. Stanisławem Szeptyckim, który zarzucił Skrzyńskiemu, że przygotował przewrót majowy przez oddanie teki ministra spraw wojskowych gen. Lucjanowi Żeligowskiemu. Gen. Szeptycki chybił, a Skrzyński nie oddał strzału, oświadczając w podniosłym tonie, że pozwala strzelać do siebie i do tego, co sobą przedstawia każdemu, komu honor i sumienie na to pozwalają. W roku 1928 Al. Skrzyński założył firmę Przemysł Drzewny Dr Al. Hr. Skrzyńskiego w Gorlicach (obecny GPPD “Forest”) Ponadto pod jego nazwiskiem funkcjonowały; Zarząd Dóbr Dr Al. Skrzyńskiego, Zarząd Lasów Dr Al. Skrzyńskiego i Główny Zarząd Dóbr i Zakładów Przemysłowych Dr Al. Skrzyńskiego. Był ponadto prezesem Rady Pierwszej Fabryki Lokomotyw w Polsce oraz wiceprezesem Zarządu Towarzystwa Międzynarodowych i Krajowych Zawodów Konnych w Polsce. Zmarł 25 IX 1931 w Ostrowie Wielkopolskim na skutek odniesionych obrażeń w katastrofie samochodowej na szosie Krotoszyn – Ostrów Wielkopolski między Daniszynem a Łąkocinami. Samochód był prowadzony przez ppłk. Witolda Morawskiego attache wojskowego w Berlinie, który wiózł Skrzyńskiego na polowanie pod Częstochowę. Został pochowany 1 X 1931 roku w kaplicy w Kobylance. Po ukończeniu budowy mauzoleum w Zagórzanach (1932r) doczesne szczątki Aleksandra Józefa Skrzyńskiego jak i jego ojca Adama Tomasza Aleksandra Skrzyńskiego zostały do niego przeniesione.