Genealogia

herbu Pawęża

Mierzewscy, Mirzewscy h. Pawęza, pisali się z Fulsztyna, a nazwisko wzięli od wsi Mierzewa (dawniej też Mirzewo) w p. gnieźn., będącej w wieku XIII, a później własnością książęcą, potem królewską. Rycerz Przybysław z Fulsztyna otrzymał w r. 1271 od ks. Bolesława przywilej na posiadanie Mierzewa (Kozier., BNTP II s. 674). Klemens z Mirzewa w latach 1408-1411 (G. 1 k. 86, 108). Bartosz, Bartek z Mirzewa w r. 1411 (ib. k. 87).

Piotr Koserz z Mirzewa w r. 1424 (G. 3 k. 232v). Piotr Mierzewski, mąż Agnieszki, którą w r. 1440 skwitował Potencjan Słapowski z należących się jego ojcu 80 grz. (P. 14 k. 86v). Ten sam chyba Piotr, niegdyś Jelitowski, obecnie dziedzic w Mirzewie, stawił w r. 1443 świdków z linii ojczystej z herbu "Łopiany", z linii macierzystej z herbu Byliny (ib. k. 247). Piotr Koserz z Mirzewa żonie swej Jadwidze oprawił w r. 1444 posagu 60 grz. i wiana 70 na sumie zapisanej mu na Mirzewie przez króla Władysława (P. 1379 k. 72v). Wszyscy wymienieni wyżej Piotrowie to zapewne jedna i ta sama osoba, a Agnieszka to żona pierwsza, Jadwiga zaś druga. Piotr Koserz z Mirzewa nie żył już w r. 1463, kiedy Jadwiga wspomniana jako wdowa (G. 20 k. 34v). W r. 1469 mowa o niej i o jej synach niedzielnych, Janie i Marcinie (ib. k. 176, 179v, 181). Jadwiga Mirzewska żyła jeszcze w r. 1471 (G. 8 k. 49, 100), a, jak się zdaje, również i w r. 1469 (G. 20 k. 179v). Nie żyła już w r. 1481 (G. 21 k. 93v). Oprócz wspomnianych wyżej synów był jeszcze trzeci, Mikołaj, o którym słyszymy w r. 1481 (G. 21 k. 93v), i czwarty, ks. Wojciech, wspomniany w r. 1482 (G. 12 k. 4v). Córka Małgorzata, żona w r. 1469 Andrzeja Boroszewskiego, podkomorzego malborskiego, potem kasztelana gdańskiego, nie żyła już w r. 1486. - Dworzaczek

2750 (Nr. 20) 1469N. Jadwiga, wd. po ol. Piotrze Koserz Mierzewskim, z synami swymi: Janem i Marcinem niedzielnymi, płaci p. 3 grz. N. Marcie, ż. N. Marka de Tłustomost bo nie uiścił 84 grz. (f. 176)