Genealogia

herbu Nowina, kanonik: Włocławek, kanonik: Gniezno 1505-, kanonik: Poznań 1517-, kustosz: Gniezno 1518-

Stanisław, syn Jana i Brudzewskiej, kanonik gnieźnieński fundi Trląg 1507.16/V. r. (Korytk), kanonik włacławski 1509 r. (G. 26 k. 16), pleban kościoła Św. Wawrzyńca w Gnieźnie 1514 r. (P. 866 k. 20). Instalowany 1517.31/VIII. r. na kanonii katedralnej poznańskiej, udowodnił, iż jest z ojca herbu Nowina i Leszczyc, z matki herbu Zaremba (Ulan., nr 268). W r. 1518 uzyskał kustodię gnieźnieńską (Korytk.), a był t. r. także i altarystą w Lenartowicach (P. 866 k. 214v). Wespół ze swymi niedzielnymi braćmi skwitowany w r. 1484 z 18 zł. węg. długu ojcowskiego przez Annę, córkę Jana Smółki Grabienickiego, i jej syna Jana (G. 12 k. 97v). Procesowany w r. 1487 wraz z braćmi o posag przez siostrę Barbarę Noteską, której zobowiązał się był w tym posagu puścić wieś Wiekowo (Py. 168 k. 51), do czego zobowiązała się, jak to już widzieliśmy, matka jego Katarzyna. Kwitował w r. 1488 z długów Michała Ruchockiego i zobowiązał się stawić w tymże celu swoich braci, Mikołaja, Piotra i Achcego (G. 13 k. 116v). Szwagrowi Noteskiemu, uiszczając się ostatecznie z 200 grz. posagu siostrzanego, w r. 1491 za tę sumę sprzedał wyderkafem Wielkie Wiekowo, jak też za 65 zł. węg. wykupienie czynszu kościelnego (P. 1387 k. 143). Wraz z braćmi, Mikołajem, Piotrem i Achcym, współdziedzicami w Mielżynie, a po śmierci braci Krzysztofa, Feliksa i Sędziwoja, ok. r. 1492 był pozywany przez Mikołaja i Jana Korzboków z Rybna o zobowiązanie dane przez ich zmarłego ojca uiszczenia wespół z Michałem Ruchockim zmarłemu Janowi Korzbokowi Rybieńskiemu sumy 200 grz. (G. 29 k. 27). Jego oraz Mikołaja i Achcego M-ch wzywała w r. 1495 do uiszczenia 15 grz. Anna Nadarzycka, żona Stanisława Bierzglińskiego (G. 16 k. 112v). T. r. wspólnie z bratem Mikołajem sprzedał szwagrowi Noteskiemu za 130 zł. węg. roczny czynsz wyderkafowy 8 zł. węg. i jeden ort na mieście i wsi Mielżyn, na wsi Lipe i na połowie Ruchocina w p. gnieźn. (P. 1383 k. 56). Z tym bratem przeprowadził w r. 1496 za pośrednictwem arbitrów działy dóbr (G. 16 k. 132). Z dóbr skonfiskowanych po wyprawie mołdawskiej otrzymał 1 listopada 1497 r. własność Jana Grondowskiego(!) w Wiekowie, oprawę Anny Lewkowej Węgierskiej w Nadarzycach oraz pewne zastawy Jana Hałaska i Mikołaja Koziełka, dziedziców z Małachowa (MRPS II, nr 1073; A. Kom. Hist. IX 275). W r. 1499 jako stryj Jadwigi Mchowskiej, żony Kaspra Kąkolewskiego, towarzyszył jej przy transakcji (P. 1389 k. 40v). W należnej sobie sumie 60 zł. uzyskał w r. 1500 intromisję do domu w Poznaniu koło klasztoru Dominikanów, stanowiącego własność zmarłego Jana Sepińskiego, sędziego kaliskiego, i jego bratanków, dziedziców w Kleszczewie (P. 20 k. 2, 859 k. 139). Wespół z bratem Mikołajem szwagrowi Noteskiemu sprzedał wyderkafem w r. 1501 za 200 grz. czynszu rocznego 10 i pół grzywien na mieście Mielżynie i na wsiach Lipe, Ruchocino i Wiekowo w powiatach pyzdr. i gnieźn. (P. 1389 k. 160v). Miał w r. 1502 wraz z tym bratem termin ze strony siostry, Barbary "Piotrkowskiej" (Py. 169 k. 231v), a w r. 1503 wespół z nim został przez nią skwitowany z zabezpieczonych na Wiekowie jej posagowych 200 grz. i 60 zł. węg. (G. 24 k. 223). Był już duchownym w r. 1504 (G. 25 k. 137). W r. 1505 jego i brata Mikołaja, dziedziców Mielżyna, skwitował Jarosław Ruchocki, syn zmarłego Michała (G. 25 k. 381). Do dóbr obu braci w Mielżynie, Lipem, Ruchocinie i Wiekowie zostali w r. 1508 intromitowani ich siostrzeńcy, synowie zmarłego Mikołaja Noteskiego (G. 19 k. 46v) i tym siostrzeńcom, dziedzicom w Piotrkowie, zapisali oni obaj w r. 1509 czynsz wyderkafowy na Wiekowie (G. 26 k. 15v). Zwolniony 509.1/IX. r. od wyprawy wojennej (MRPS IV 735). Zatargi z siostrzeńcami trwały nadal i w r. 1511 bracia z Mielżyna winni byli płacić im winę, bo nie stanęli z pozwu o rezygnację Wiekowa (Py. 170 k. 57). Około r. 1514 procesowali obaj Marcina Lubomyślskiego, dziedzica w Górze i Zberkowie, męża ich zmarłej ciotki Barbary, o zwrot 150 grz. jej posagu (G. 259 k. 36). Ks. Stanisław wraz ze swym siostrzeńcem, ks. Piotrem Noteskim, plebanem w Piotrkowie w diecezji kujawskiej, całą wieś Wiekowo Wielkie w r. 1521 sprzedał za 300 grz. bratu Mikołajowi (P. 1392 k. 405). Z Januszem Latalskim, kasztelanem gnieźnieńskim, wymienił 1530.26/III. r. wieś Kopydłówko w p. gnieźn. na cztery grzywny czynszu zabezpieczonego na połowie wsi Brzozogaj (MRPS IV, nr. 5582; P. 1394 k. 14v). Umarł w Gnieźnie t. r., pozostawiwszy legat na budowę wieży kościoła metropolitalnego, a wykonawcy jego testamentu na kapitule 7/XI. t. r. złożyli legowane przezeń 100 grz. za jego duszę (Korytk.). - Dworzaczek