Genealogia

Stanisław Mielżyński1452

Imię i nazwisko
Stanisław Mielżyński
Nazwisko
Mielżyński
Imiona
Stanisław
Śmierć ojcaPiotr Mielżyński
po 1419

ŚlubAnna NZobacz rodzinę
przed 1444

Śmierć brataJan Mielżyński
przed 1445

Śmierć przed 1452

Rodzice - Zobacz rodzinę
ojciec
matka
brat
probant
Rodzina z Anna N - Zobacz rodzinę
probant
żona
Ślub: przed 1444
córka
syn
syn

Notatka

herbu Nowina

Stanisław, brat Jana, a więc zapewne syn Piotra (KDW V s. 554), stawał 1444 r. w sprawie bratowej Anny i jej córki Katarzyny na terminie z braćmi z Brudzewa (Py. 10 k. 152v, 154). Część "Jakubowską" w Starym Wiekowie w r. 1444 dał Mikołajowi Królowi z Wiekowa za inne części, "Panieńskie Ostrowy" i "Miedźwiedzi Kierz" w tejże wsi, dopłacając do tej zamiany 50 grz. (P. 1379 k. 70). Dziedzic w Mielżynie, od Orzybysława (Przybka) Roszeńskiego(?), też dziedzica w Mielżynie, nabył t. r. jego częsci wsi Małe Lipie w p. pyzdr. i Wiekowo p. gnieźn., płacąc za nie 40 grz. (ib. k. 71v). Wezwany w r. 1450 do uiszczenia się przez Wojciecha, syna Wierzbięty z Grzybowa, nazwany Stanisławem "niegdy M-im" (G. 6 k. 156). Nie żył już w r. 1452 (G. 7 k. 304v). Żoną jego była Anna, jedna ze spadkobierczyń Macieja Trzcielskiego w dobrach Pleszew, Suchorzewo i Pikarzewo, którą to Annę w r. 1438, obok innych współspadkobierców Macieja, arbitrzy godzili z Żydem kaliskim Kawiarem (I. Kal. 2 k. 79v). Ta Anna, pochodząca z rodu Leszczyców (wynika to z wywodu jej wnuka Stanisława, kanonika poznańskiego), zastrzegała w r. 1443 swoją oprawę na Mielżynie przed pretensjami Mikołaja z Pleszewa, chorążego kaliskiego (Py. 10 k. 69). Już będąc wdową miała w r. 1452 termin przeciwko swym niedzielnym synom, Janowi i Piotrowi (G. 7 k. 304v). Żyła jeszcze w r. 1479 (G. 9 k. 103). Spośród synów, o Janie będzie niżej. Piotr żył jeszcze w r. 1462 (G. 20 k. 8), zapewne już nie żył w r. 1467, kiedy to Piotr Korczbok z Witkowa unieważnił otrzymany od niego list rezygnacyjny na cztery łany w Mielżynie, został bowiem zaspokojony przez Jana M-go (ib. k. 159v). Córką Stanisława była Barbara, żona Marcina Lubomyskiego (Lubomyślskiego), dziedzica w Górze, wdowca w r. 1514. - Dworzaczek