Genealogia

herbu Pawęża

Jan Mirzewski zwany Polakiem, czasem Koserzem, syn Piotra Koserza i Jadwigii toczył sprawę z Janem Malczewskim i 1466 założone zostało między nimi vadium (G. 20 k. 116v). w r. 1478, dziedzic i dzierżawca (!) w Mirzewie, płacił winę szwagrowi Boroszewskiemu (G. 21 k. 60). Miał w r. 1481 sprawę z Katarzyną, żoną Jana z Grzybowa Wódek (G. 21 k. 93v). W charakterze dzierżawcy (tenutariusza) dóbr królewskich Mirzewo, pozwany był w r. 1484 przez Zuzannę Łochyńską (G. 12 k. 87). Do swej całkowitej posesji w Mirzewie dopuścił w r. 1486 szwagra Boroszewskiego, podkomorzego malborskiego, a to z tytułu należnych mu 60 grz. posagu jego zmarłej żony a swej siostry (G. 22 k. 71v). Zawierał w r. 1493 z bratem Marcinem ugodę o Mirzewo, potwierdzoną przez króla 24/VI. t. r. (MRPSum. II 207). Tego brata skwitował w r. 1495 z 50 grz. na poczet należnych sobie 100 grz. z części wsi królewskiej Mirzewo (G. 16 k. 89av), zaś w r. 1500 z 13 grz. i jednego wierdunku (P. 859 k. 166v). Jan Polak M. brał udział w r. 1504 w wyprawie do Prus i 13/IV. t. r. uzyskał zezwolenie królewskie na udanie się do "Królestwa" dla swych interesów (MRPSum. III 1449). - Dworzaczek

2750 (Nr. 20) 1469N. Jadwiga, wd. po ol. Piotrze Koserz Mierzewskim, z synami swymi: Janem i Marcinem niedzielnymi, płaci p. 3 grz. N. Marcie, ż. N. Marka de Tłustomost bo nie uiścił 84 grz. (f. 176)