Genealogia

herbu Nowina

Piotr, syn Mikołaja i Pakosckiej, któremu wespół z siostrą, jak to widzieliśmy, ojciec sprzedał wyderkafem w r. 1518 wsie Kąpiel, Przecław i część Szyszłowa. Brat i siostra, jeszcze nieletni, macierzystą część w Pakości i wsiach Lutkowo oraz Bielawy w p. gnieźnieńskim sprzedali t. r. za 900 zł. Andrzejowi Krotowskiemu (P. 1392 k.198). Piotr od Katarzyny Wiekowskiej wyprocesował wespół z braćmi posesję części Mniejszego Wiekówka, z której to części oni bracia usunęli siłą Jana Baranowskiego. Pozwani o to przez niego, nie stanęli i w r. 1532 winni byli płacić winę (P. 874 k. 64). Wszyscy czterej, jako bracia niedzielni. od Katarzyny, wdowy po Stanisławie Gradowskim, w r. 1533 kupili za 40 grz. części Wiekowa, nabyte przez nią uprzednio od jej zórki Zofii Gradowskiej (I. Kon. 2 k. 309v). Pozywali w r. 1535 tę Katarzynę Gradowską cz. Wiekowską o wygnanie ich z części ich ojczystej w Mniejszym Wiekówku, którą ich zmarły ojciec nabył niegdyś od Mikołaja Wiekowskiego (P. 875 k. 20). W r. 1544 był jeszcze wciąż niepodzielony z braćmi Wojciechem i Łukaszem (G. 335a k. 299). Od Jana Mikołajewskiego i żony jego Małgorzaty z Dziewczopolskich, wdowy 1-o v. po Sędziwoju Szyszłowskim, nabył w r. 1545 za 20 grz. jej oprawę na częściach Szyszłowa (G. 335a k. 316v) i t. r. od Andrzeja Gosławskiego, opiekuna nieletnich Jana i Wojciecha Szyszłowskich, uzyskał zobowiązanie, iż w ciągu czterech lat stawi ich, by mu sprzedali za 300 grz. swą część w Szyszłowie (P. 884 k. 27v). Zagarnęli tymczasem ową część bracia Irzykowscy, o co pozywał ich Piotr ok. r. 1547 (G. 260 k. 151v). Bracia Szyszłowscy dopiero w r. 1550 dopełnili właściwej transakcji sprzedażnej, zaś Gosławski dał ze swej strony poręczenie (P. 890 k. 144, 1395 k. 553). Piotr żył jeszcze w r. 1554 (P. 1396 k. 188v), nie żył już 1556 r. (ib. k. 348). Żona Piotra, Anna Kotwiczówna, córka Jerzego, wójta gnieźnieńskiego, wdowa 1-o v. po Macieju Ossowskim, skwitowała w r. 1536 swego brata ks. Floriana Kotwicza, proboszcza kolegiaty Św. Jerzego na zamku gnieźnieńskim, z klejnotów po pierwszym mężu u niego zdeponowanych, zaś Piotr M. zobowiazał się wobec jej braci, to jest tegoż ksiądza, Augustyna, koniuszego J.Kr.Mci, i Mikołaja, wójta gnieźnieńskiego, oprawić jej 600 złp. posagu (G. 31 k. 59v). Oprawił jej tę sumę w r. 1537 na połowie należnych mu z działów braterskich części w mieście Mielżynie i we wsiach: Lipe, Ruchocino, Wiekowo, Kąpiel, Przecław i Syszłówko (P. 1394 k. 146v). Wzajemne dożywocie spisywali oboje małżonkowie w r. 1544 (G. 335a k. 299). Anna z Kotwiczów pozywała w latach 1554-1557 swoją bratanicę Katarzynę Kotwiczównę, żonę Krzysztofa Mielińskiego, o wydzielenie należnych jej po matce Katarzynie części we wsi Piotrowo, w młynie wodnym Ławickim, we wsi Skwieroszewice i w wójtostwie gnieźnieńskim (P. 895 k. 903v; G. 36 k. 187). Będąc już wdową, swoją oprawę 600 zł. posagu, zabezpieczoną na połowie części miasta Mielżyna oraz wsi: Lipe, Ruchocino, Wiekowo, Kąpiel, Przecła i Szyszłowo, dała w r. 1556 siostrzeńcom mężą Przylepskim, za pewne położone przez nich dla siebie zasługi (P. 1396 k. 348). Wojciech i Łukasz, bracia męża, pozywali ją w r. 1558 o dokonanie inwentarza pozostałych po nim ruchomości (G. 37 k. 55). Ona swoje połowy we wsiach Piotrowo i Skwiroszewo (dziś Skiereszewo) oraz połowę we wsi Ławiczyn wraz ze znajdującym się tam młynem wszystkie inwentarze i całkowite urządzenie darowała t. r. Mikołajowi Przylepskiemu, jednemu z siostrzeńców męża, wyłączając z tej darowizny jedynie złoto, srebro i klejnoty (Py. 31 k. 69v). Tego Mikołaja jako posesora Skwiroszewa, Piotrowa i Ławiczyna pozywała między r. 1562 a 1565, już po śmierci Anny Kotwiczówny, jej bratanica Regina Kotwiczówna, żona Krzysztofa Mielińskiego (G. 262 k. 627v). - Dworzaczek