Genealogia

herbu Zaremba, dziedzic w Ciświcy 1463 r., w Magnuszewicach, Wilczy, Węgrzynowie i Wyszkowach p. kal.

Wojciech, Olbracht, syn Marcina, wespół z bratem Mikołajem uzyskał 1460 r. termin przeciwko macosze Annie (Gr. Kal. 5 k. 69v). Z tymże bratem siedem łanów w obu Lubieniach p. pyzdr. sprzedali wyderkafem 1462 r. za 100 grz. szwagrowi Grodzielskiemu (P. 1384 k. 101) i t. r. zostali obaj skwitowani z dóbr ojczystych i macierzystych przez siostrę Małgorzatę, żonę tego Grodzielskiego (I. Kal. 1 k. 119). Ci bracia celem dokonania 1463 r. z nakazu królewskiego działów z braćmi przyrodnimi winni byli stawić ze strony Mikołaja Pleszewskiego (ib. k. 216). Wojciech był dziedzicem w Ciświcy 1463 r. (Py. 14 k. 294v), w Magnuszewicach, Wilczy, Węgrzynowie i Wyszkowach p. kal. (P. 1383 k. 234). Przez siostrę Barbarę, żonę Michała Opali z Twardowa, obaj z bratem Mikołajem skwitowani 1470 r. z dóbr rodzicielskich (I. Kal. 2 k. 119). Im obu, również jak i pozostałym braciom ustąpiła 1476 r. prawo bliższości do obydwu Lubieni siostra Małgorzata, wdowa po Janie Potarzyckim (ib. k. 386v). Z działu z bratem Bernardem, dokonanego ostatecznie dopiero 1480 r., Wojciech wziął całe wsie Wilcza i Rogaszewo(?) oraz połowę wsi Węgrzynowo p. kal. (P. 1386 k. 204). Z bratem Mikołajem jeszcze 1482 r. był nie podzielony (Kon. 2 k. 182). Wespół z braćmi całą wieś Ciświca i pustkę Przeniczna sprzedali za 1.000 grz. Stanisławowi Gorazdowskiemu. Data tej transakcji nie jest mi znana (P. 1384 k. 216). Wojciech umarł między r. 1484 a 1489 (P. 1386 k. 187, 1387 k. 125). Jego żoną była Dorota, córka Stanisława Ciświckiego. Oprawił jej 1462 r. na połowie dóbr, mających mu przypaść z działu z braćmi, 100 kop gr. posagu (P. 1384 k. 157v), a 1465 r. 200 grz. posagu oprawił na połowie swych dóbr w Magnuszewicach, Wilczy, Węgrzynowie i Wyszakowach (P. 1383 k. 234). Oprawę tę ponowił 1484 r. (P. 1386 k. 187). Dorota, już jako wdowa, scedowała 1489 r. tę oprawę synowi Bernardowi (P. 1387 k. 125; I. Kal. 3 k. 538v). Synami Wojciecha byli niewątpliwie Jan i Stanisław, bracia niedzielni z Wilczy, którzy 1493 r. zawierali ugodę z Bernardem M-im o dzierżawę Wilczy i Węgorzynowa (P. 22 k. 24). Spłacili Bernardowi 80 zł. węg. i 2 grz. 1495 r., on zaś odpuścił im Wilczę i Węgrzynowo (I. Kal. 4 k. 399v). Jan i Stanisław M-cy z Wilczy żyli jeszcze 1497 r. (ib. k. 498v). Jak się zdaje, ten sam Jan, zwący się Wilczyńskim, nie żyjący już 1526 r., miał z żony Anny, wtedy też już nie żyjącej, synów, Wojciecha, Błażeja i Piotra, z których dwaj pierwsi części w Wilczy i Węgrzynowie, oprawne zmarłej matki, wtedy sprzedali wyderkafem za 60 grz. Stanisławowi M-mu, synowi Bernarda (I. i D. Z. Kal. 2 k. 116; I. R. Z. Kal. 3 k. 446). - Dworzaczek

1199 (Nr. 1380) 1449N. Dadźbóg dz. w Luthomyrzsko całe wsie Ciświca w p. kalis. i pyzdr. i Pszeniczna wś. w p. kalis. N. Albrachtowi s. GD. Marcina Magnuszewskiego za 800 grz. sprzed. (f. 86). Gotard dz. w Lut. dziedzictwa swe jak wyżej, temuż za tyleż sprzed. (f. 86)

4333 [Kościan] (Nr. 1384) 1465NN. Olbracht i Mikołaj z braćmi swymi młodszymi tj. Bernardem i Janem, dziedzice w Magnuszewicach z Anną matką i Maciejem Czeleczskim stryjem Janem Oszowoszenskim wujem ich rodz., synowie olim Marcina Magnuszewskiego całą wieś Czyszwycza i wieś pustą Pszenyczna w pp. kalis. i pyzdr. za 1.000 grz. N. Stanisławowi Gorazdowskiemu sprzedaje (f. 216) 9678 (Nr. 9 gr. 1386) 1480N. Bernard de Magnuszewice całe wsie: Wilcza i Rogaszewo i 1/2 wsi Wangrzynowo w p. kalis. N. Olbrachtowo de Magnuszewicze, bratu swemu rodz. w dziale wiecz. daje (f. 204) a Olbracht całe wsie: Magnuszewice i Wisk... (udarte) i cz-i w Obu Lubieniach i we wsi Wangrzinowo (?) p. kal. i dom w Kaliszu daje w dziale bratu Bernardowi M. (f. 204v) Bernard z M. 1/2 mł. wod. "Nadolny" we wsi Wyskowy p. kal. siostrze swej Barbarze, ż. N. Michała Opali z Twardowa wyd. (f. 204v)

9573 [Kalisz] (Nr. 9 gr. 1386) 1484N. Wojc. Magnuszewski de Wilcza, na 1/2 wsi Wilcza i na 1/2 części we wsi Wangrzynowo i na 1/2 mł. mł. wod. w tych wsiach w p. kalis., zap. 20 zł. w. pos. i t. w. ż N. Dorocie (f. 187)