Genealogia

Mikołaj Mierzewski1618

Imię i nazwisko
Mikołaj Mierzewski
Nazwisko
Mierzewski
Imiona
Mikołaj
Śmierć matkiBarbara Zagajewska
po 1603

ŚlubAnna RosnowskaZobacz rodzinę
przed 1610

Śmierć 1618

Rodzice - Zobacz rodzinę
ojciec
matka
Ślub: przed 1579
probant
Rodzina z Anna Rosnowska - Zobacz rodzinę
probant
żona
Ślub: przed 1610
córka
syn
syn

Notatka

herbu Pawęża

Mikołaj, syn Sebastiana i Zagajewskiej, jak już widzieliśmy, miał dla siebie w r. 1583 przez ojca wyznaczonych opiekunów, to jest matkę, Gabriela i Marcjana M-ich stryjów, oraz Mikołaja, wojskiego kaliskiego, i Krzysztofa, stolnika kaliskiego, Mielińskich (P. 941 k. 650v). Współdziedzic obok tych stryjów w r. 1584 Mierzewa (G. 274 k. 28), którzy to stryjowie z tytułu opieki działając wespół z powyższymi Mielińskimi, jego części w owej wsi wydzierżawili w r. 1586 jego matce (G. 62 k. 367). Nieletnim był jeszcze i w r. 1595 (P. 964 k. 1413). Dokonał w r. 1602 wymiany pewnych części w Mierzewie z Katarzyną Strzelecką, wdową po stryju Marcjanie M-im (P. 1404 k. 448v). Umarł między r. 1618 a 1622 (G. 74 k. 432v, 76 k. 88v). Żonie swej Annie Rosnowskiej, córce Andrzeja i Doroty Debrzyńskiej, oprawił w r. 1609 na połowie swych części w Mierzewie i w pustce Królewiec posag 2.100 złp. (P. 1406 k. 657v). Będąc już wdową, w charakterze opiekunki swych synów, Stanisława i Andrzeja, kwitowała w r. 1620 wdowę Katarzynę z Łowęckich Krzeszewską z kontraktu zawartego w r. 1617 ze zmarłym Mikołajem M-im (P. 1020 k. 1028v). Wydzierżawiła w r. 1622 część Mierzewa małżonkom Małachowskim (G. 76 k. 88v) i otrzymała w r. 1623 zapis 36 złp. długu od małżonków Sulińskich (G. 76 k. 251). Żyła jeszcze w r. 1624 (P. 152 k. 516v). Synowie, Stanisław i Andrzej, piszący się "z Fulsztyna". Córka Barbara, wydana przed r. 1640 za Wacława Brzączewskiego, umarła będąc już wdową po r. 1658. - Dworzaczek

(74 (Rel. C. Posn. T. 1118)) 1646Fol. 719. W gr. poznań. Andrzej Mierzewski zm. Mikołaja Mierz. syn z jednej a Marianna Hełkowska z drugiej strony czyli wzajemnie małżonkowie Mierzewscy zapisują sobie dożywocie na wszystkich dobrach (k. 23)