Genealogia

herbu Godziemba, miecznik brzeski kujawski 1496-1497 r., skarbnik brzeski kujawski 1498 r., kasztelan i wicestarosta brzeski kujawski 1501-1506 r.

"Bernard, syn Wacława, pisał się z Biernacic i Lubrańca, jako synowiec podkanclerzego Grzegorza świadczył 1497 r. wraz z innymi jego bratankami przy fundowaniu kanoników regularnych w Lubrańcu (ib.). T. r. otrzymał część w Lubrancu Wielkim skonfiskowaną Maciejowi Sieroszewskiemu, jak również dobra skonfiskowane Piotrowi z Kalinowca w p. brzeskim (MRPS II, nr 968). Już będąc skarbnikiem brzeskim, dostał 1498 r. dobra skonfiskowane Janowi Redeckiemu, Kruków i Redecz, jak również części Anny, żony Chebdy z Lubrańca, Skierki z Brzezia i Zabłocie Ustrońskiego, wszystko w p. brzeskim (ib., nr 1148). Boniecki sądził, że ów Bernard był identyczny z Bernardem występującym w aktach brzeskich w l. 1496-1497 jako miecznik brzeski, w 1499 r. jako tamtejszy pdkomorzy, a mąż t. r. Katarzyny. Byłaby więc owa Katarzyna jego pierwszą żoną. O bernardzie, synu Wacława, wiem jeszcze tyle, że został kasztelanem brzeskim (Boniecki przypuszcza, iż ok. 1501 r.). Umarł przed 19 II 1507 r., kiedy kasztelnia brzeska, wakująca po nim, dostała się Oporowskiemu (MRPS IV, nr 8326). Wdowa po kasztelanie, Barbara z Kretkowa, ułożyła się 1509 r. ze swym bratem Mikołajem, wojewodą inowrocławskim, który zobowiązał się uiścić w kilku ratach jej posag 1.000 zł (ib., nr 514). Skwitowała go z tej sumy w 1512 r., otrzymując wtedy zobowiązanie od brata, iż w 1513 r. złoży dla niej jeszcze dodatkowo do wiernych rąk sumę 400 zł (ib., nr 10342). Rozrachunki posagowe robione tak późno, już po śmierci męża, mogłyby świadczyć o tym, iż zawarcie tego małżeństwa nie na długo ową śmierć poprzedziło. Nie z tego więc zapewne małżeństwa pochodziły dwie córki Barnarde, Małgorzata, w 1511 r. żona Wacława Tolibowskiego, i ANna, w r. 1512 za Wincentym Malskim. Jedyny znany mi syn Bernarda, Tomasz, zapewne również pochodził z innego związku małżeńskiego, może ze wspomnianej wyżej Katarzyny. Można jednak wątpić czy był on jedynym synem. W 1518 r. istniało chyba jakieś liczniejsze męskie potomstwo Bernarda, inaczej bowiem trudno sobie wytłumaczyć umieszczenie w statucie ordynacji na trzecim miejscu, zaraz po Tomaszu, jako uprawnionych do dziedziczenia potomków ojca tego Tomasza. Nie można przecie przypuszczać, by potomstwu córek Bernarda fundatorzy przyznawali prawa, których nie przewidywali dla córek samego fundatora. O nich ustawa przecie milczy!" - Dworzaczek

"Ród Godziębów w średniowiecznej Polsce, studium genealogiczne" - Jan Pakulski