Genealogia

herbu Godziemba, dworzanin królewski i cześnik królowej Bony 1520 r., podkomorzy poznański 1534 r., kasztelan brzeski 1535 r., po smierci Jerzego, pierwszego męża swojej żony został ordynatem dóbr lubrańskich. Zięć założyciela ordynacji, Mikolaj Russocki, kasztelan biechowski, zamordowal go w powozie w lesie pod Koninem w 1536 r.

"Tomasz, syn Bernarda, kasztelana brzeskiego, jako nieletni zwolniony 1509 r. od udziału w wyprawie wojennej (ib., nr 9262), a na prośbę biskupa Jana ponowił to zwolnienie w 1511 r., tym razem na lat pięć. Tomasz bawił wtedy na naukach za granicą (ib., nr 9957). W 1515 r. otrzymał od króla poręczenie, iż trzymanej przezeń połowy miasta Piotrkowa i miasta Tuszyna w ziemi sieradzkiej w ciągu czterech lat z rąk jego nie wykupi (ib., nr 10567). Znów za wstawiennictwem stryja biskupa oba te miasta dostał 1518 r. w dożywocie (ib., nr 11653). Dworzanin królewski i cześnik królowej Bony, uwolniony był w 1520 r. dwa razy, w styczniu i we wrześniu od udziału w wyprawie pruskiej (ib., nr 3197, 12721). T. r. za protekcją biskupa król pozwolił mu wykupić miasto Śrem z przyległymi wsiami z rąk Lasockiego, podkomorzego poznańskiego (ib., nr 12582). Tego wykupu, jak się zdaje, nie dopełnił. Dostał 1533 r. dożywociem dwór na przedmieściu Piotrkowa (ib., nr 16888). Za protekcją Bony otrzymał 15 IV 1534 r. urząd podkomorzego poznańskiego (ib., nr 17523), a 25 XI 1535 r. mianowany został kasztelanem brzeskim (ib., nr 17946). W r. 1537, kiedy z rozkazu królewskiego udawał się na sejmik brzeski, zamordowany został w drodze w lesie koło Konina przez ludzi Mikołaja Russockiego, kasztelana biechowskiego, męża wojewodzianki poznańskiej Anny Lubrańskiej. Ciało jego zostało przewiezione do Konina, gdzie 18 V woźny dokonał wizji (I. Kon. 3 k. 58v). Sprawa przeciwko Russockiemu, oskarżonemu o zniewagę majestatu, nalazła się potem na sejmie piotrkowskim, gdzie zabójcę skazano na infamię i urtatę dóbr. W końcu jednak przywrócono go do praw, za wstawiennictwem Jana i Izabeli Zapolyów (MRPS IV, nr 19532). To zabójstwo było następstwem procesu, jako toczył się między Tomaszem L-im a córkami wojewody o spadek po wojewodzicu Grzegorzu. One uważały się za dziedziczki miasta Kazimierza z przyległościami, on, jako spadkobierca ordynacji również i do tych dóbr rościł sobie prawa (I. Kon. 3 k. 11v-14). W dodatku ożenił się z wdową po Grzegorzu L-im, Anną z Oporowa, wojewodzianką brzeską, która na dobrach kazimierskich miała zapisaną oprawę. Od drugiego męża dostała zapis dożywotniej sumy 2.000 na mieście Gembice (MRPS IV, nr 19103). To królewskie miasto trzymała potem ona sama (G. 264 k. 28). W r. 1538, jeszcze jako wdowa, występowała wraz ze swym synem Wawrzyńcem MRPS IV, nr 19147) w 1541 r. była już ponownie zamężna za Janem Woźnickim, podkomorzym łęczyckim. Rezydowała wówczas w Kazimierzu i tam doścignął ją pozew ze strony Mikołaja Russockiego, zabójcy jej męża (I. Kon. 3 k. 278; G. 32 k. 290v). Wspólnie ze swym trzecim mężem, jako posesorka połowy Kazimierza, procesowała się z siostrami i siostrzeńcami swego pierwszego męża jeszcze i w r. 1542 (G. 32 k. 321v, 322). Dnia 19 III 1545 r. otrzymała konsens na wykupienie za 500 zł części miasta Gembic z rąk swoich braci (MRPS IV, nr 21925). Nie wiem, czy nie była już wtedy znów wdową? Po raz czwarty wyszła za Jakuba Drzewickiego, starostę inowłodzkiego i lubocheńskiego. Już jako Drzewickiej, doręczono jej 1546 r. w Kazimierzu pozew ze strony siostrzeńców jej pierwszego męża, to jest Jana Świdwy z Szamotuł i Andrzeja Opalińskiego, występujących w charakterze dziedziców Kazimierza (I. Kon. 4 k. 286v). Jeszcze w 1559 r. miała na dobrach kazimierskich swój posag 4.000 zł, oprawiony jej ongiś przez Grzegorza L-go (P. 900 k. 569). Drzewicki umarł w 1563 r., Anna jako wdowa żyła jeszcze w 1576 r., trzymając starostwo lubocheńskie (Pawiński, Małopolska). Córka Tomasza i Oporowskiej - Zofia, w l. 1564-1575 żona Jakuba Odrowąża Chlewickiego. Syn - Wawrzyniec." - Dworzaczek

2817 (Nr. 3 gr. I. i Rel. Kon. 3) 1536G. Zofja, żona G. Mikołaja Swienieckiego, dziedziczka części dóbr miasta Kazimierza i wsi przyległych, spadłych po + Grzegorza Lubranskiego z Lubranca, sprawa z G. Tomaszem Lubranickim klanem brzeskim, roszczącym pretensje do spadku mocą ordynacji uczynionej między ol. Janem biskupem i ol. Mikołajem, wojewodą pozn. braćmi rodz. z Lubranca, (f. 11v). Jadwiga, ż. Macieja Opalenskiego, ditto (f. 12). Dobrogost, Jan i Anna, dzieci ol. Wincentego z Szamotuł, klana gnieźn., ditto (f. 12v). Jan i Jadwiga, dzieci ol. Jana Opalienskiego ditto (f. 13v). Anna, żona Mikołaja Russockiego, klana biechowskiego ditto (f. 14)

2870 (Nr. 3 gr. I. i Rel. Kon. 3) 1536Woźny stwierdza, iż G. Tomasz Lubrański klan brzeski zamordowany jest przez G. Mikołaja Russockiego klana biechowskiego, starośtę raw. Woźny widzi ciało przywiezione do Konina w piątek przed Ziel. Swiętami (f. 58v)