Genealogia

herbu Ostoja

Kanonik Kapituły Kolegiaty Łaskiej potem Przemyskiej

Stanisław Bogusławski urodził się około 1645 r. Był synem Marcina Bogusławskiego h. Ostoja i Katarzyny z Rościerskich, dziedziców dóbr Wrzeszczewice. Jego dziadkami byli Marcin Bogusławski i Małgorzata Piorunowska, dziedzice Stryjów Paskowych. Ozdobiony był godnością kanonika kapituły kolegiaty łaskiej. W latach 70. XVII w. przebywał na dworze biskupa diecezji przemyskiej Stanisława Sarnowskiego pełniąc jednocześnie funkcję kanonika tamtejszej kapituły i proboszcza parafii w Brzozowie koło Krosna. Kiedy jego mocodawca bp Sarnowski stanął na czele diecezji włocławskiej ks. Stanisław podążył za nim i wrócił w rodzinne strony. W roku 1678 za sprawą Sarnowskiego Bogusławski został obdarzony godnością i funkcją kanonika katedralnego kapituły włocławskiej. Wstąpienie na kapitułę ks. Stanisława Bogusławskiego jednak się odwlekało gdyż w dniu 14 kwietnia 1678 r. kiedy miała się odbyć jego instalacja nie stawił się osobiście lecz przysłał pełnomocnika, którym był notariusz kapituły przemyskiej. Nie spodobało się to kapitule włocławskiej i sprawę odłożono. Dopiero 7 grudnia tego roku dopełniono formalności, kiedy to Bogusławski stawił się osobiście i dostarczył niezbędne dokumenty. Zaprzysiężony został przez archidiakona pomorskiego Andrzeja Albinowskiego oraz szlachciców - Stanisława Sierakowskiego, Stanisława Małachowskiego i Jana Strzałkowskiego. Habilitowany został w styczniu 1679 r. Ks. Stanisław Bogusławski jako prebendę otrzymał wsie Szatki i Łopatki. W roku 1682 został nominowany przez biskupa Bonawenturę Madalińskiego do pełnienia urzędu sędziego deputata Trybunału Koronnego. Tego roku był delegowany do sprawy wytoczonej przeciwko wikariuszom katedry włocławskiej. Rok później ponownie bp Madaliński nominował go na urząd sędziego deputata T. K. Od tego czasu nie uczestniczył w pracach kapituły gdyż został powołany do sprawowania urzędu kanclerza kardynała Michała Radziejowskiego, prymasa Polski. W styczniu 1689 tłumaczył go bp Madaliński przed kapitułą, że Bogusławski nie może przyjeżdżać do Włocławka gdyż stale musi być u boku prymasa. Funkcja szefa kancelarii kardynała jaką pełnił nasz przodek była niezwykle ważna. Musimy sobie zdać sprawę z tego, że Bogusławski musiał uczestniczyć w wydarzeniach historycznych przez duże „H”. Towarzysząc prymasowi [w tamtym czasie druga osoba w państwie] zapewne niejednokrotnie bywał u króla Jana III Sobieskiego, w sejmie i na wielu spotkaniach najwyższej rangi. Mimo to angażował się też w sprawy diecezjalne. W roku 1691 został powołany przez Konsystorza Diecezji Włocławskiej na urząd sędziego surogaty. Pełnił także funkcję pełnomocnika kapituły włocławskiej. W roku 1693 jako delegat kapituły spisywał akt przeniesienia sumy 5000 zł (kwotę tę biskup Madaliński przeznaczył dla kapituły włocławskiej na rzecz seminarium duchownego we Włocławku i zapisał ją na dobrach Poczałkowo i Słomków) na dobra Łowiczek. Wg aktu spisanego przez ks. kan. Bogusławskiego seminarium duchowne miało co roku otrzymywać 250 zł a kapituła włocławska 100 zł z procentu ze wspomnianej sumy. Ks. Stanisław Bogusławski choć był osobą niezwykle zajętą nie zapominał o sprawach rodzinnych. W roku 1695 wspierał swego brata Marcina [naszego przodka] w procesie przeciwko Bykowskim i Ciemińskim z Karszewa, którzy najechali rodzinny dwór Bogusławskich we Wrzeszczewicach, spustoszyli spichlerz, uprowadzili stado bydła, pojmali poddanych oraz dopuścili się przemocy wobec Marianny Bogusławskiej, córki wspomnianego Marcina, żony Szymona Zabłockiego. Rok później ks. Stanisław Bogusławski już nie żył. Prebendę jego przejął ks. kan. Bardziński a jego miejsce na kapitule włocławskiej zajął ks. Stanisław Wieszczycki. - Rafał Bogusławski