Poraj

herbu Ostoja

Antoni Jan Bogusławski - syn Antoniego Onufrego i Salomei Bogusławskich. Urodzony w 1816 Modlicy k/Tuszyna . Po śmierci ojca, mieszkał wraz z matką i rodzeństwem w Łasku. W roku 1835, kiedy jego starszy brat Ignacy został proboszczem, przeniósł się wraz z nim i matką do Mierzyna. Tam pozostał aż do momentu śmierci swojej siostry Petronelli Otockiej w 1846 r., dziedziczki Korczewa. Wtedy to objął obowiązki administratora dóbr ziemskich Korczew, które po śmierci siostry pozostawały bez opieki. Mając wówczas 35 lat podjął się trudnego zadania, bowiem majątek ów powstały z oddzielenia od dóbr Dobiecin, był bardzo rozległy i zróżnicowany pod względem zagospodarowania. Gruntów ornych i ogrodów miał 293 morgi, łąk 47 mórg, pastwisk i lasu 284 morgi, a nieużytków tylko 19 mr. W folwarku mieszkało wówczas 12 rodzin chłopskich w zagrodach drewnianych. Antoni Bogusławski stosował płodozmian 7-polowy (system rolniczy, racjonalny dla danego gospodarstwa, planowany z góry na szereg lat i ustalający zmianowanie, czyli kolejne następstwo roślin po sobie na obszarze majątku ziemskiego podzielonego na pola. System ten wprowadzony został w Polsce w II połowie XVIII w. ale rozpowszechnił się dopiero w końcu XIX w). Antoni Bogusławski ok. roku 1850 ożenił się z Ludwiką Kilińską i miał z nią trzech synów: najstarszego, Tomasza Leona, urodzonego w 1850 r., Józefa Teofila ur. w 1852 r. i najmłodszego Ignacego Henryka, który przyszedł na świat w 1858 r. Wszyscy trzej synowie byli chrzczeni w kościele parafialnym w Bogdanowie. W roku 1849 21 marca wraz ze swym bratem Ignacym Napoleonem, Antoni Bogusławski po udowodnieniu pochodzenia szlacheckiego, został wpisany do ksiąg genealogicznych Heroldii Królestwa Polskiego. Heroldia Królestwa Polskiego była instytucją działającą od 1836 r. do 1861 r., zajmowała się sprawdzaniem dowodów szlachectwa, przygotowywaniem dyplomów herbowych dla nowo nobilitowanych, prowadzeniem ksiąg szlachty i ułożeniem Herbarza. Władze carskie niesłusznie zakwestionowały szlachectwo wielu osobom. Kilkadziesiąt tysięcy podjęło starania o uznanie szlachectwa. Opracowano rejestr osób pozbawionych prawa legitymowania się szlachectwem, obejmujący przestępców politycznych i kryminalnych. Ogółem Heroldia Królestwa Polskiego potwierdziła szlachectwo ponad 52 tyś. osób (tzn. szóstej części dawnej szlachty), co oznaczało zmniejszenie udziału szlachty w liczbie ludności Królestwa Polskiego z ok. 7,5% do 1,7%. W latach 1861-67 księgi szlacheckie prowadziła Rada Stanu, a od 1870 r. Deputacja Heroldii Rządzącego Senatu w Petersburgu. W roku 1855 dnia 8 maja Antoni Bogusławski odkupił od Józefa Turczynowicza część Korczewa (za kwotę 1912 rubli srebrem i 50 kopiejek) aby zapobiec zmniejszeniu się majątku, który stanowił spójną gospodarczo całość. Józef Turczynowicz jako właściciel dóbr Dobiecin, rok wcześniej, nabył schedę od Józefy Kunegundy Tekli trzech imion Otockiej, współwłaścicielki majątku. Po trzech latach, Antoni odstąpił nabytą część dóbr, siostrzeńcowi swojemu, Wenantemu Otockiemu. Od tego czasu, to jest od 1858 r. Antoni Bogusławski wziął majątek w dzierżawę. Jak długo dzierżawił Korczew, nie wiadomo.Zakupił Tosin i Janów.Zmarł w Tosinie koło Zelowa. Jego synowie, Józef i Ignacy ożenili się z siostrami, córkami Jakuba Madlera, Walerią i Teodozja. Będąc właścicielami kamienicy mieszkali w Zelowie. Najstarszy syn, Tomasz Leon został właścicielem ziemskim w Janowie. Anzelm Bogusławski - syn Antoniego Onufrego i Salomei Bogusławskich, urodzony w 1824 r., zmarł dnia 22 czerwca o godzinie 12 w południe roku 1828 w Stawkach. Świadkami zgonu Anzelma byli Teodor Jarożkowski i Józef Piechota zamieszkali w Stawkach koło Brzezin.